«Η σκληρή κυρία Πλάκα» Βιβλιοκριτική

14681876_10202601767283249_5634801213507887875_nγράφει η Βιβή Φαρσαλιώτου- Ιατρού

Η σκληρή Κυρία Πλάκα.

Καλοχτενισμένα ξανθά μαλλιά. Μάτια λαμπερά . Χαμόγελο. Μια φουσκωμένη τσάντα. Γεμάτη γράμματα; Γεμάτη όνειρα; Γεμάτη Γράμματα και Όνειρα…Ένας καθρέπτης. Όχι, ο καθρέπτης είναι μικρός. Όχι, τα πόδια δεν καθρεπτίζονται.
Το βλέμμα της Μάνας. Το βλέμμα της κόρης. Το βλέμμα της Βερόνικας που είναι κόρη… Μέσα σε λίγες εικόνες, αραδιάζονται οι λέξεις της Βερόνικας Αποστόλου, που την στοίχειωσαν ένα βράδυ Σαββάτου…..

“Πονούσα» μου είπε κοιτάζοντάς με στα μάτια όταν μου περιέγραψε την πρώτη φορά την «ιστορία» του βιβλίου της, «και σκεπτόμουν πώς θα ήταν αν ήμουν μητέρα, πώς θα έπρεπε να εξηγήσω τις αδυναμίες μου και πώς θα καταλάβαινε το παιδί μου τις δυσκολίες της ασθένειάς μου»… Τα μάτια της έλαμπαν, από χαρά, από ικανοποίηση, από μεγάλη λαχτάρα.

Η Ιφιγένεια, ένα δικό της «παιδί», είχε πάρει σάρκα και οστά και ήταν έτοιμη να διαλαλήσει σ’ όλους και παντού, αυτό που εξομολογείται στο τέλος της Ιστορίας της: «Ήθελα να δείξω ότι οι ανθρώπινες σχέσεις βασίζονται στα συναισθήματα, τα οποία αντέχουν στον χρόνο. Ήθελα να δείξω ότι η ομορφιά της ψυχής είναι αιώνια. Ήθελα να δείξω ότι η αγάπη της μητέρας είναι μοναδική και παντοτινή».

Το βιβλίο της Βερόνικας–Στυλιανής Αποστόλου με τον τίτλο «Η σκληρή Κυρία Πλάκα» , εκδόθηκε τον Σεπτέμβρη του 2016, από τις Εκδόσεις Φυλάτος, με 30 σελίδες. Οι εκδόσεις Φυλάτος είχαν τον σχεδιασμό του Εξώφυλλου,  καθώς και την Σελιδοποίηση και τον Σχεδιασμό του βιβλίου.

Η Βερόνικα –Στυλιανή Αποστόλου, γεννήθηκε στις 30 Μαΐου του 1989 την Καστοριά. Είναι απόφοιτος του τμήματος Βαλκανικών Σπουδών Φλώρινας, μεταπτυχιακή φοιτήτρια του  Πανεπιστημίου Μακεδονίας και φοιτήτρια Νομικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Είναι ιδρύτρια και Πρόεδρος του συλλόγου ατόμων με σκλήρυνση κατά πλάκας Καστοριάς. Έχει εξαιρετική εθελοντική συμμετοχή σε πληθώρα Φορέων, ενεργειών και δράσεων όπου, πραγματικά, αφήνει στίγμα προσφοράς και αξιοπρέπειας.

Δεν ξέρουμε πόσοι από εμάς θα τη γνωρίζαμε αν δεν είχαν έλθει τα πάνω –κάτω στη ζωή της με τη σκπ…

Δεν ξέρει κανείς πώς θα εξελισσόταν η ζωή της χωρίς τη σκπ.
Για τη Βερόνικα που εμείς ξέρουμε, για τούτο δω το κοριτσάκι, δεν χρειάστηκε να ψάξω για λέξεις βαριές και βαρύγδουπες για να σας αποδείξω ότι είναι πολύ σπουδαίο γιατί, έχει αποδείξει από μόνο του την μεγάλη αξία που κουβαλάει στους ώμους του, μέσα από πράξεις σοφές και γενναίες.
5Την Εικονογράφηση του βιβλίου έκανε η Τάνια Καρακώττα που γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, μια πόλη που αγαπά πολύ. Από τότε που θυμάται ψάχνει, βρίσκει, παίζει και δημιουργεί.

Σπούδασε ζωγραφική στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. από όπου αποφοίτησε με άριστα.

Συμμετείχε σε ομαδικές εκθέσεις και ασχολείται με την εικονογράφηση.

Εργάζεται ως δασκάλα εικαστικών στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση.

Μέσα από την τέχνη και τη διδασκαλία της παρατηρεί και ανακαλύπτει, προβληματίζεται, διασκεδάζει, ταξιδεύει και κάνει φίλους, αντιγράφουμε από τα στοιχεία που βρίσκουμε στο εξώφυλλο του βιβλίου, και, πραγματικά, είναι χαρά μας που τη «γνωρίσαμε».

Η σκληρή κυρία Πλάκα, λοιπόν!!! Όσο και να προσπαθήσεις να συγκεντρωθείς στην προσεκτική ανάγνωση του κειμένου, οι χρωματιστές νεραϊδούλες που κάνουν κερκίδα στην καρέκλα, η νεραϊδούλα που στηρίζει και η νεραϊδούλα που δαμάζει τη βακτηρία, απογειώνουν την εικόνα, δίνουν φτερά στα <σταθερά> ράφια με τα ατσαλάκωτα βιβλία και το φρόνιμο αρκουδάκι και, σε πάνε κατευθείαν στο βάθος των νοημάτων, που, ίσως, για πρώτη φορά κοινωνείς, και που, η συγγραφέας με βεβαιότητα εμπειρίας σου γνωστοποιεί.

Φαίνεται ότι, η συνάντηση της, συγγραφέα, Βερόνικας με την εικονογράφο Τάνια ήταν ευτυχής για την πορεία του βιβλίου !
Η Ιφιγένεια, λοιπόν, είναι ένα μικρό παιδί, που μεγαλώνει όμορφο, καθαρό, περιποιημένο και φροντισμένο, κοινωνικό, μαθαίνει γράμματα, έχει όλα όσα έχουν και τα πιο «τυχερά» παιδιά της ηλικίας της. Μέσα στη σάκα της όμως, κουβαλά ένα μεγάλο μυστικό. Η σάκα αυτή, είναι στην πραγματικότητα, πολύ –πολύ μικρότερη απ’ όσο περιγράφει, η Συγγραφέας και πολύ- πολύ μικρότερη απ’ όσο ζωγραφίζει η Εικονογράφος του Βιβλίου. Η σάκα αυτή, στην πραγματικότητα, είναι η μικρή καρδούλα της Ιφιγένειας, η μικρή καρδούλα κάθε παιδιού που είναι στη θέση της Ιφιγένειας….

Χρειαζόταν όμως, και πολύ σοφά έπραξε και η συγγραφέας και η εικονογράφος και την φτιάξανε τόοοοοοοσο μεγάλη, γιατί, εκεί μέσα, στη ροζ σάκα, όφειλε να χωρέσει η Φωτογραφία της Μητέρας μαζί με όλα τα ερωτήματα και τ’ απαντήματα εκείνου του Σαββάτου, και όλων των Σαββάτων, μιας νέας κοπέλας, και όλων των άλλων κοριτσιών και όλων των μαμάδων και όλων των Ανθρώπων με Σκλήρυνση κατά πλάκας.

Με γλώσσα παιδική, απλή και κατανοητή , εύκολα προσεγγίσιμο, από μικρούς (και μεγάλους) ύφος, η συγγραφέας περιγράφει την μικρή Ιφιγένεια, τα συναισθήματα, τους φόβους  και τη ζωή της κάτω από τα φτερά μιας μητέρας πάσχουσας, εν προκειμένω, μιας μητέρας με σκπ.

Περιγράφει τι δεν μπορεί να κάνει, και, με σαφήνεια,περιγράφει και τι μπορεί, τελικά, να κάνει η μητέρα, μια μητέρα με σκπ.
Μέσα απ’ όλο αυτό η συγγραφέας δεν ξεχνάει όσα όμορφα έζησε ως παιδί η ίδια, «χόρευε όταν ήταν νεότερη…… ήταν η καλύτερη χορεύτρια…. Είχε καλλίγραμμα και δυνατά πόδια και υπέροχα χέρια»…. λέει, και μοιάζει, να χόρευε και η ίδια με τα καλλίγραμμα και δυνατά της πόδια και τα υπέροχα χέρια της. Βάζει τον εαυτό της στη θέση της Μητέρας και συγχρόνως του παιδιού, και, δείχνει την αγωνία της για το μέλλον ενός ανθρώπου με σκπ.

Σ’ ένα σημείο που θα ήθελα , ιδιαίτερα να σταθώ κι επιτρέψτε μου να το κάνω, είναι το εξής : Η μικρή Ιφιγένεια, βασανίζεται από την αγωνία, μήπως, κληρονομώντας τα χαρακτηριστικά και τα «ταλέντα» της μανούλας της, κληρονομεί και την αρρώστια της . Μας αφήνει λοιπόν, άθικτο το ενδεχόμενο να μας κατσικωθεί κι εμάς, τους υπόλοιπους, που δεν έχουμε μαμά με αναπηρία, μια Κυρία ή ένας Κύριος Πλάκας.

Κυρίες και κύριοι,

Για το μόνο πράγμα που μπορούμε να είμαστε σίγουροι, είναι το τι ήμασταν μέχρι χτες. Σήμερα ; Αύριο; Ένα σκοτεινό, άδειο σακούλι. Εγώ, εσείς, ένας δικός μου ένας δικός σας άνθρωπος …για κάποιον και για πολλούς από εμάς, επιφυλάσσεται μια τέτοια αλλαγή, που από τούτη τη μεριά του τοίχου που είμαστε, θα βρεθούμε απέναντι. Στην πλευρά του τοίχου, που, ή είχαμε φροντίσει να «δούμε» νωρίτερα ή, είχαμε αποφασίσει ότι δεν μας αφορά και είχαμε στρέψει τα μάτια και τον νου μας , αλλού.

Αυτός, είναι από μόνος του ένας ικανότατος λόγος, για να σταθούμε στο «παραμύθι» (σε εισαγωγικά) της Βερόνικας  Αποστόλου και να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε λίγα απ’ όσα μέχρι σήμερα δεν μας έχουν απασχολήσει.

Μια κουβέντα, που, χρόνια τώρα λέω, με συναίσθηση ευθύνης, είναι ότι, τα πράγματα μας χαρίζονται άνωθεν , ανάλογα με το πόσα μπορούμε να κρατήσουμε αλλά και ανάλογα με το πώς μπορούμε να τα διαχειριστούμε, έτσι που, περνώντας μέσα από τον βαθμό δυσκολίας τους, να φτάσουμε Ψηλά. Για κάποιους , λοιπόν, υπάρχει ένα πολύ καλά οργανωμένο σχέδιο, και, γι’ αυτό, βομβαρδίζονται με χιλιάδες, με εκατομμύρια μικρά- μικρά κομματάκια ….χρυσόσκονης! Τα κομματάκια αυτά, πέφτουν πάνω στους ανθρώπους αυτούς και, σιγά-σιγά, αργά- αργά, τους μεταμορφώνουν σε Αγγέλους. Αφού όμως πρώτα, τους Σταυρώσουν.

Μαγικός, θα πω ότι είναι, ο δρόμος που χαράσσει η συγγραφέας και χρωματίζει η εικονογράφος και σ’ οδηγεί σ’ ένα end που μοιάζει happy .

Δεν μου είναι εύκολο να σας πω, αν πραγματικά είναι ευτυχισμένο.

Δεν μπορείς να κρίνεις τον κόσμο που δεν έζησες.

Μπορώ όμως, με το χέρι στην καρδιά να σας πω, ότι, αυτή η κοπέλα, έχει αρπάξει απ’ τα μαλλιά την κυρία πλάκα κι αυτό σημαίνει, ότι, παρόλη τη νεαρή της ηλικία, η Βερόνικα, έμαθε να εκτιμάει τα ψήγματα χρυσόσκονης που περνούν από μπροστά της. Τ’ αφήνει να σουλατσάρουν πάνω της και μέσα της και να θρονιάζονται στο βάθος της ψυχής της. Αυτά τα κομματάκια είναι η Ευτυχία και η Ιφιγένεια, πραγματικά, την άγγιξε. Η Γνώση είναι Δύναμη. (κι αλλιώς: Δύναμη είναι η Γνώση) Και η Μικρή Βερόνικα, τ’ έχει και τα δυο!!! Καλούς δρόμους να έχει, και η σκέψη σου και η Ζωή σου, κοριτσάκι μου….

Η σκληρή κυρία Πλάκα ! Mία ιστορία που -αποδεδειγμένα- δεν κολλάει-δεν μεταδίδεται-δεν κληρονομείται. Αγγίξτε την άφοβα. Κρατήστε την απ’ το χέρι, και αφήστε να σας οδηγήσει στις Αλήθειες της.