Πράξια Αρέστη: “Επιτυχημένος συγγραφέας γίνεται αυτός που γράφει από ανάγκη”.

Ποιο το έναυσμα που σας ώθησε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή;
Στο δημοτικό σχολείο θυμάμαι έγραφα πάντα τις μεγαλύτερες εκθέσεις. Ήθελα να γράφω και να διαβάζω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Ίσως να οφείλεται στο γεγονός ότι μεγάλωσα μ’ έναν πατέρα που αγαπούσε τα βιβλία και είχα στα ράφια του δωματίου μου μεγάλους θησαυρούς του Καζαντζάκη, του Λουντέμη, του Χέμινγουεϊ κλπ. Ήταν κάτι που ενστικτωδώς μου έβγαινε αν και δεν είχα καθόλου αυτοπεποίθηση σ’ αυτό το κομμάτι.

Πείτε μας λίγα λόγια για το προσωπικό σας blog ‘’Μικρές Ιστορίες’’. Ποιος ο σκοπός του;
To blog www.mikresistories.org ξεκίνησε πριν 7 χρόνια περίπου, σε μία πολύ εσωστρεφή περίοδο για μένα, όπου ξεκίνησα να γράφω και πιο εντατικά. Είχα μετακομίσει στη Λεμεσό και καθώς ήμουν άνεργη και δεν ήξερα σχεδόν κανέναν, περνούσα πολύ χρόνο μόνη. Τότε τα blogs είχαν μόλις εμφανιστεί στο διαδίκτυο και το βρήκα μία πολύ καλή ιδέα για να μένω απασχολημένη και να εξελίσσομαι στη συγγραφή. Οι Μικρές Ιστορίες φιλοξενούν διηγήματα, ποίηση και κείμενα για τις ανθρώπινες σχέσεις, την ψυχολογία αλλά και τις τέχνες.

Εκτός από το blog σας, αρθρογραφείτε και στο pillowfights.gr, μία ιστοσελίδα με πολύ μεγάλο κοινό. Πώς σας έχει βοηθήσει αυτό;
Ναι, εδώ και 4 χρόνια περίπου αρθρογραφώ. Το pillowfights ήταν η αρχή του παντός για μένα. Αν και ήδη εργαζόμουν όταν το ξεκίνησα, στο pillowfights βρήκα επιτέλους ανθρώπους που έγραφαν και σκέφτονταν όπως ακριβώς κι εγώ. Ένιωσα ότι βρήκα μία στέγη για τα γραπτά μου και μάλιστα με μεγάλη αποδοχή από τον κόσμο. Το ότι έγινα αποδεκτή σ’ αυτήν, ήταν ένα μικρό όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Μέσα απ’ αυτό εξελίχθηκα, κατάλαβα ότι τα κείμενά μου δεν ήταν για τα σκουπίδια κι ότι υπάρχει πολύς κόσμος που ταυτίζεται. Νομίζω δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση για κάποιον που αρθρογραφεί.

Ποιους θεωρείτε επιτυχημένους συγγραφείς σήμερα; Θεωρείτε ότι επιτυχημένος συγγραφέας είναι αυτός που καταφέρνει να εκδώσει ένα βιβλίο;
Στην Ελλάδα και την Κύπρο δυστυχώς οι συγγραφείς που μπορούν να βγάλουν λεφτά μέσα από τα βιβλία τους, είναι μετρημένοι. Κι αυτοί δεν είναι πάντα οι καλύτεροι, αλλά οι πιο εμπορικοί. Με τα blogs ευτυχώς ανακαλύψαμε ότι υπάρχουν πολλά παιδιά εκεί έξω που μπορούν να γράφουν κι έχουν κάτι καλό να πουν. Επιτυχημένος συγγραφέας πιστεύω ότι γίνεται αυτός που γράφει από ανάγκη. Αυτός που δεν ξέρει άλλο τρόπο ζωής και έκφρασης εκτός από τον γραπτό λόγο και αυτή η αλήθεια του αγγίζει τον κόσμο.

Το πρώτο βιβλίο που εκδώσατε είναι ένα παιδικό διήγημα, ενώ σας είχαμε συνηθίσει σε άλλου είδους συγγραφή. Πώς καταλήξατε σ’ αυτό;
Η αλήθεια είναι ότι πάντα έγραφα παιδικές ιστορίες,αλλά δεν είχα ποτέ το θάρρος να τις βγάλω προς τα έξω. Θεωρώ ότι το παραμύθι είναι το πιο δύσκολο είδος γραφής γιατί έχει να κάνει μ’ ένα ειλικρινές κοινό, όπως είναι τα παιδιά. Είναι μία εντελώς διαφορετική κοσμοθεωρία. Πρέπει ν’ αγγίξεις τη δική σου παιδικότητα για να φτάσεις τη δική τους. Το παλεύω. Επίσης, η αγάπη μου για το σκύλο μου με ενέπνευσε να γράψω τη “Λίζα η Μπαλαρίνα”, που είναι η ιστορία ενός αδέσποτου σκύλου που βρίσκει την αγάπη σε μια μικρή μπαλαρίνα. Κι εδώ να ευχαριστήσω τον εκδοτικό μου οίκο Φυλάτο για τη συνεργασία στο να εκδοθεί.

Τι σας αρέσει να διαβάζετε; Προτιμάτε τη σύγχρονη ή την κλασική λογοτεχνία;
Σύγχρονη λογοτεχνία, εκτός από κάποια blogs, δεν έχω διαβάσει σχεδόν καθόλου. Ούτε καν τις 50 αποχρώσεις του Γκρι! Έχω ανοίξει σύγχρονα και εμπορικά βιβλία για να δω τι πουλάει, τι διαβάζει ο περισσότερος κόσμος. Δεν τα υποτιμώ καθόλου. Αντίθετα, μάλιστα, ζηλεύω τους συγγραφείς που καταφέρνουν να έχουν επιτυχία μέσα από αυτά. Απλά, προτιμώ να διαβάζω κλασική λογοτεχνία, γιατί μέσα από τους κλασικούς συγγραφείς έχω να μάθω πολλά πράγματα για τη ζωή και τη γλώσσα. Δε θα διαβάσω κάτι «λάιτ» ή εμπορικό απλά για χαλάρωση. Διαβάζω για να μαθαίνω και να εξερευνώ νέους τρόπους γραφής. Αλλιώς θα προτιμήσω να δω μία ταινία.

Ποιο συγγραφέα ξεχωρίζετε περισσότερο και ποια ήταν η επίδραση που είχε σε εσάς;
Σίγουρα τον Νίκο Καζαντζάκη. Ξεκίνησα να τον διαβάζω από πολύ μικρή γιατί απλά έτυχε να τον έχω στα ράφια μου κι είναι για μένα σαν πνευματικός πατέρας. Μου έμαθε πολλά. Πάντα έχω ένα βιβλίο του δίπλα στο κομοδίνο μου, ό,τι άλλο κι αν διαβάζω. Λυπάμαι που βλέπω ανθρώπους να μοιράζονται στα κοινωνικά δίκτυα κάποια ρητά του που κυκλοφορούν, ενώ δεν έχουν διαβάσει καν ένα βιβλίο του. Ο Καζαντζάκης είναι για μένα ο κορυφαίος συγγραφέας στον κόσμο.

Τι αποτελεί πηγή έμπνευσης για το γράψιμο σας; Είναι όλα τα κείμενά σας βγαλμένα από προσωπικά αισθήματα και βιώματα;
Πηγή έμπνευσης μπορεί ν’ αποτελέσουν τα πάντα κι εγώ είμαι αρκετά παρατηρητικός τύπος. Σίγουρα σε κάθε κείμενο που γράφω υπάρχουν μέσα στοιχεία του χαρακτήρα μου ή των προσωπικών μου εμπειριών ή και των συναισθημάτων που βιώνω εκείνη τη φάση. Για κάποια κείμενα αυτό μπορεί να ισχύει στο 90% και γι’ άλλα στο 10%. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να γράφω και κάτι εντελώς αντίθετο του χαρακτήρα μου. Σίγουρα με εμπνέουν η ποίηση και η μουσική. Ένας στίχος ή μια μελωδία.

Τα περισσότερα σας κείμενα έχουν ως θέμα τον “έρωτα”. Τι σημαίνει για σένα η λέξη αυτή;
Η σημασία του έρωτα από φιλολογικής πλευράς είναι βασικά η ζωηρή έλξη μεταξύ δύο προσώπων, που εκφράζεται με την επιθυμία για συνουσία. Είναι το πιο ισχυρό αίσθημα έλξης που μπορούν οι άνθρωποι να νιώσουν. Στις τέχνες όπως είναι η ποίηση, η μουσική ή ο κινηματογράφος ο έρωτας είναι το πιο αγαπημένο θέμα. Και δικό μου. Γιατί είναι πολύπλευρο, καθορίζει τις ζωές μας και την ευτυχία μας και είναι ένα άισθημα που πολλές φορές δεν μπορεί να ελέγξει ο ανθρώπινος νους, όμως παράλληλα του είναι αναγκαίος. Ο αμοιβαίος έρωτας είναι ό,τι πιο κοντινό μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος σε ευτυχία.

Λαμβάνεις μηνύματα από αναγνώστες σου που είτε θέλουν να σε ευχαριστήσουν, είτε να μπουν στη διαδικασία να γράψουν και οι ίδιοι;
Λόγω του ότι πολλά κείμενα είναι καταγραφή σκέψεων και συναισθημάτων ενός ατόμου που βρίσκεται σε μία ψυχολογική κατάσταση που όλοι βρεθήκαμε κάποια στιγμή στη ζωή μας, πολλοί ταυτίζονται. Όλοι καψουρευτήκαμε, σχεδόν όλοι ζήσαμε ένα χωρισμό ή μία προδοσία. Συχνά με ρωτάνε: «πες μου αλήθεια, αυτό το έγραψες για μένα»; Το μαγικό είναι να καταφέρνω να μετουσιώνω ανθρώπινες σκέψεις και αισθήματα σε λέξεις και ν’ αγγίζω τον αναγνώστη. Όσο γι’ αυτούς που θέλουν να γράφουν, μόνο αν αυτό βγαίνει με ειλικρίνεια από μέσα τους, μπορεί να γίνει αποδεχτό από τον κόσμο. Θέλει εξάσκηση, θέλει να το αγαπάς και να αφιερώνεις χρόνο, χωρίς να τον θεωρείς χαμένο χρόνο.

Θα ήθελα να μου πείτε πώς φαντάζεστε τον εαυτό σας σε 5 χρόνια από τώρα;
Δεν τον φαντάζομαι. Απλά αφήνω το χρόνο και τη ζωή να κυλάει. Εξάλλου, δεν έχω το χρόνο να σκέφτομαι το μέλλον. Πάντως, ετοιμάζω το επόμενό μου βιβλίο που θα είναι για ενήλικες και περιέχει μικρά κείμενα που έχουν δημοσιευτεί διαδικτυακά.