Δεκατέσσερις γυναίκες κι ένας άντρας υπογράφουν.

Μένια Ντελαβέγκα: Κυκλοφορεί με ψευδώνυμα γιατί είναι τριπολική. Τρώει ό,τι δεν έχει τρίχωμα. Χόρτα, μακαρόνια και πτυχία δηλαδή. Το τελευταίο μόνο για να τα φάει ήταν, αφού τελικά μόνο με τη γραφή είχε δυσανεξία και παλεύει μήπως και τη χορτάσει. Βαλίτσες είναι ο υπότιτλός της. Το νόημα της ζωής της δεν το έχει βρει, γιατί το χάνει συνέχεια ανάμεσα στις λιχουδιές του τετράποδού της fling. Τσιγάρο μην της ζητήσεις μόνο, θα μαλώσετε. Ζήτα της όμως να σ’ αγαπήσει, είναι ακόμα κουτάβι, υπακούει σε βασικές εντολές. Ξεχνάει να βάψει την γκρίζα ρίζα στα μαλλιά της αλλά ποτέ δεν ξεχνάει να ζητάει συγνώμη και να λέει ευχαριστώ. Όπως, ευχαριστώ που με διαβάσατε ή που μπορώ να γράφω. Παλιά παπούτσια δεν έχω μη φοβάστε. Να φοβάστε μήπως τελικά δεν είμαι τριπολική και λέω αλήθεια.

Δήμητρα Λογοθέτη: Φιλόδοξη και πεισματάρα. Τελειομανής ως αηδίας και γκρινιάρα όσο δεν πάει. Παλεύει πάντα με τις ανασφάλειές της και μάλλον δεν τα πάει και πολύ καλά. Φαντάζεται έναν κόσμο πολύ καλύτερο και κάνει ό,τι περνά απ’ το χέρι της για να βοηθήσει όποιον έχει την ανάγκη της. Θα τη βρεις μόλις νυχτώσει σε μέρη με θέα τη θάλασσα να γράφει τα δικά της σε λευκές κόλλες μ’ ένα ποτήρι κρασί συντροφιά. Αυθόρμητη σε βαθμό υπερβολικό, κουβαλάει πολλές ευαισθησίες. Αγαπάει πολύ βαθιά και λατρεύει να μοιράζει χαμόγελα. Τα όνειρά της τρομάζουν και την ίδια.

Αναστασία Νάννου: Η Αναστασία είναι απόφοιτος Νομικής με σπουδές στη Δημοσιογραφία και τα Νέα Μέσα. Αν μπορούσε να χαρακτηρίσει τον εαυτό της, θα έλεγε πως είναι ένας άνθρωπος που δεν παραιτείται ποτέ. Γνήσια Κριός. Βλέπει μια χαραγματιά φωτός σε κάθε σκοτεινή πτυχή της ζωής. Μικροσκοπική φαινομενικά, αλλά βαθιά συναισθηματική. Άνθρωπος με νεύρο και νεύρα, με λυρισμό και τραμπουκισμό. Από χόμπι εξολοθρεύει τα μπρελόκ της.

Αλίκη Αμπατζή: Βέρα Σαλονικιά, εν δυνάμει φιλόλογος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και λάτρης της λογοτεχνίας, προσπαθεί να μοιάσει έστω και λίγο σε ό,τι θαυμάζει εξ αποστάσεως. Με την πένα για οδηγό έχει παρακολουθήσει σεμινάρια δημιουργικής γραφής και αρθρογραφίας. Το ρεπερτόριο συμπληρώνουν σπουδές επάνω στον τομέα της κλασικής μουσικής και μακροχρόνια ενασχόληση με τις καλές τέχνες, κατά το κοινώς λεγόμενον: του γιατρού. Με την κιθάρα στο ένα χέρι και το μελάνι στο άλλο, αυτοβαφτίζεται φιλόλογος, κρίνει αυστηρά, αγαπά μέχρι αηδίας και ξανά απ’ την αρχή.

Έλλη Πράντζου: Από σπουδές την κέρδισε η υποκριτική κι έτσι ούσα ηθοποιός «επιβιώνει από σύμπτωση». Καταδικασμένη να αφυπνίζεται από οτιδήποτε καλλιτεχνικό, χάνεται ανάμεσα σε δύο κόσμους προτιμώντας τον δικό της. Ασχολείται με τη φωτογραφία, γράφει μετά μανίας για τα πάντα, διαβάζει ανελέητα, εκστασιάζεται με τη μουσική και σκιτσάρει όποτε την τρώει το χέρι της. Αν δεν είχε επιλέξει την Καλών Τεχνών, θα μπορούσε να είχε περάσει Ψυχολογία. Είναι εσωστρεφής, απροσάρμοστη και διχασμένη. Έχει: τάσεις φυγής. Δεν έχει: νορμάλ χιούμορ.

Ελίνα Ανδρεάδου: Πήρε πτυχίο με τα χίλια ζόρια στη Διοίκηση Επιχειρήσεων. Παίζει και να το φαντάστηκε όμως. Αν τη ρωτήσεις σε τι είναι καλή θα πει «καλή φίλη». Δεν έχει αποδείξεις γι’ αυτό. Πιστεύει πως έχει χιούμορ, γούστο στις ταινίες και ότι ο σκύλος της την αγαπάει. Αν ισχύει το τελευταίο, όλα τ’ άλλα δεν έχουν σημασία. Αγαπημένο χρώμα: μαύρο. Αγαπημένο φαγητό: ντελίβερι. Αγαπημένος έρωτας: fling.

Nικολέττα Βασιλοπούλου: Με δύο «ταυ» – μη γραφτεί λάθος, σκοτωθήκατε. Γράφει αφού δεν έγινε τελικά Ψυχολόγος μήπως έτσι βγάλει άκρη. Ελληνο-Αμερικανίδα, διχασμένη ανάμεσα σε δύο εθνικότητες, δύο χώρες και δύο γλώσσες, ξεκινά τις προτάσεις της στη μία γλώσσα, ενώ τις τελειώνει στην άλλη. Ονομάζει τo ξενύχτι «επιλεκτική αϋπνία». Εθισμένη στον καφέ, κι όχι, δε φταίει αυτό για τη μόνιμη νευρικότητά της. Μην της πεις ότι δεν μπορεί – θα μπορέσει μόνο και μόνο να σου αποδείξει το λάθος σου. Είρων, λογική και κυνική όσο δεν πάει, δεν πιστεύει στις συμπτώσεις αλλά, παραδόξως, ακόμα πιστεύει ακράδαντα στο ένστικτο, τα όνειρα και τον έρωτα.

Γιοβάννα Κοντονικολάου: Τη λένε Γιοβάννα Κοντονικολάου. Στα 25 πια, πτυχίο δεν έχει πάρει ακόμα και πολύ της τη δίνει, αλλά τις ώρες που έπρεπε να διαβάζει για το Πολυτεχνείο, εκείνη έγραφε γιατί δε γινόταν αλλιώς. Πεισματάρα δε θα την έλεγες, απλά δεν κάνει ποτέ της λάθη και δεν έχει ποτέ άδικο. Θυμώνει πολύ κι ανυπόφορα μα με τον ίδιο τρόπο αγαπάει κιόλας. Κυρίως το θέατρο, τα χαμόγελα, τον ύπνο, την κίτρινη τεκίλα, τη Θεσσαλονίκη κι εκείνον. Το δικό της fling που έγινε king.

Ειρήνη Μανουσαρίδου: Φοιτήτρια στο Τμήμα Θεάτρου του ΑΠΘ, γέννημα-θρέμμα Θεσσαλονικιά. Αγαπάει αυτήν την πόλη, κι ακόμη περισσότερο τους ανθρώπους της. Λέει λίγα, κάνει πολλά και γράφει ακόμη περισσότερα. Κυκλοθυμική, γκρινιάρα κι ανήσυχη – εν ολίγοις λαχείο για τον ανδρικό πληθυσμό εκεί έξω. Στόχος της; Ο τίτλος του βιβλίου που κρατάς και η εφαρμογή όλων όσων θα διαβάσεις.

Φρόσω Μαγκαφοπούλου: Απόφοιτη του τμήματος Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΑΠΘ, η ταυτότητά της λέει καθηγήτρια, η καρδιά της δηλώνει καλλιτέχνις, μα η ίδια δεν έχει αποφασίσει ακόμα τι θέλει να γίνει όταν μεγαλώσει. Είναι ένας απλός άνθρωπος με παρανοϊκά σύνθετη υπόσταση που το μόνο που θέλει είναι να ταξιδεύει, να γράφει, να φωτογραφίζει και να επικοινωνεί, εκτός δηλαδή από τις ώρες που θέλει να την αφήνουν στην ησυχία της. Αγαπάει τα τετράποδα περισσότερο από τα δίποδα, τρώει πολύ κι αγαπιέται εύκολα παρά τις μύριες ιδιοτροπίες της• ρώτα όσους τόλμησαν να δουν πέρα από το σηκωμένο της φρύδι.

Εβίτα Λυκούδη: Ανήσυχο πνεύμα με τάσεις φυγής κι από τον ίδιο της τον εαυτό. Από το ενιαίο σχολείο στο πειραματικό, από τα αγγλικά στα γερμανικά, από την Αθήνα στη Βοστώνη, από το Πάντειο Πανεπιστήμιο στο Southern New Hampshire University, από τις τεχνοκρατικές σπουδές στην προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Κεφαλλονίτικο ψάρι με πείσμα, εγωισμό, λατρεία και τρέλα σε ακαταμάχητο συνδυασμό. Η δημιουργία κι η προσπάθεια θρέφουν τη ζωή της και η φράση που την χαρακτηρίζει είναι «Βαριέμαι να βαριέμαι!».

Ειρήνη Τρίγκα: Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κοζάνη. Πεισματάρα κι ανήσυχο πνεύμα από κούνια, ενθουσιάζεται και ελκύεται από οτιδήποτε της κινεί την περιέργεια. Ονειροπόλα μέχρι το κόκκαλο, κάποτε περίμενε τον πρίγκιπα πάνω στ’ άσπρο άλογο. Στα 33 της πλέον, επιμένει να πηγαίνει κόντρα στο ρεύμα που τη θέλει παντρεμένη με πέντε παιδιά μιας κι έχει ήδη δυο ντουζίνες, καθώς τα τελευταία χρόνια διδάσκει τη μεγάλη της αγάπη, που δεν είναι άλλη απ΄ την νοσηλευτική. Απόφοιτη νοσηλευτικής όταν αφήνει στην άκρη γάντια, θερμόμετρα και φλεβοκαθετήρες, γράφει για τον έρωτα.

Αλέξης Φαραντούρης: Γεννήθηκε στην Αθήνα, μεγάλωσε στην Αθήνα, ζει στην Αθήνα. Εύχεται να είχαν συμβεί και τα τρία στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε την οικονομία και τη διοίκηση αλλά τάξη δε νοεί να βάλει ούτε στη ζωή του, ούτε και στο πορτοφόλι του. Μέχρι τα 30 το μεγαλύτερο κείμενο που είχε γράψει ήταν η έκθεση στις πανελλήνιες. Ταξιδεύει συχνά, κοιμάται ελάχιστα, βαριέται εύκολα. Οι άνθρωποί του ο πλούτος του, η μηχανή του ο σύντροφός του, ο έρωτας η ουτοπία του.

Μαντάμ Σουσού: Αθεράπευτα sexy, τρομερά γοητευτική και περίεργη μέχρι αηδίας. Στοιχεία εξωτικά αλλά και ντόπια χαρακτηρίζουν το ταμπεραμέντο της. Δεν μασάει τσίχλες. Ούτε τα λόγια της. Το βράδυ όταν είναι μόνη της τρώει όλο το ψυγείο. Όταν έχει παρέα, γιαούρτι.