Λίγα λόγια για τη συγγραφέα

Η Άννα Δ. Παππά γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1963. Είναι δασκάλα τρίτης γενιάς, άξια απόγονος και  συνεχιστής του έργου διακεκριμένων δασκάλων.

Αποφοίτησε με άριστα τόσο από την Παιδαγωγική Ακαδημία, όσο και από το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Εξειδικεύτηκε στην «Οργάνωση και Διοίκηση Σχολικών Μονάδων» στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και στο επόμενο διάστημα θα αποκτήσει το Μεταπτυχιακό της δίπλωμα στην «Οργάνωση και Διοίκηση Σχολικών Μονάδων» από το ΜΕD του Αλεξάνδρειου Τεχνολογικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος Θεσσαλονίκης,με απώτερο σκοπό να γράψει όσο αρτιότερο γίνεται το νέο της βιβλίο που θα έχει θέμα τη «Διοίκηση Ολικής Ποιότητας στην Εκπαίδευση».

Πνεύμα ανήσυχο και ερευνητικό, ασχολήθηκε από τα φοιτητικά της ακόμα χρόνια με τη λαογραφική έρευνα, δημοσιεύοντας σειρά άρθρων λαογραφικού, ηθογραφικού και παιδαγωγικού ενδιαφέροντος.

Πρώτη η ίδια έκανε συνείδηση και πράξη τη «δια βίου μάθηση», συμμετέχοντας σε πλήθος επιμορφωτικών σεμιναρίων, πάνω σε θέματα παιδαγωγικά, πληροφορικής και διδακτικής.

Διετέλεσε επιμορφώτρια του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου Αθηνών σε θέματα που σχετίζονται με τις συμμετοχικές δημιουργικές δραστηριότητες στο μάθημα της Ευέλικτης Ζώνης. Διετέλεσε επίσης επιμορφώτρια δασκάλων, κυρίως σε  θέματα διδακτικής στη χρήση Νέων Τεχνολογιών στην εκπαίδευση και στη διδασκαλία της καλλιέργειας και ανάπτυξης  στο σχολείο της συναισθηματικής νοημοσύνης.

Είναι συγγραφέας παιδαγωγικών βιβλίων, μέσα από τα οποία συνεχίζει να μας προσφέρει τη γνώση και την εμπειρία της από την επί τρεις και πλέον δεκαετίες καθημερινής διδασκαλίας της, όλων των μαθημάτων με ευέλικτο και διεπιστημονικό τρόπο.

Σήμερα είναι  διαχειρίστρια και αρθρογράφος του εκπαιδευτικού ιστοχώρου  Αnna’s Pappa blog, -το οποίο έχει μεγάλη επισκεψιμότητα 1500 έως 11000 ημερησίως- και Επιστημονικός Σύμβουλος στις Εκδόσεις Φυλάτος.

Στην αρχή της επαγγελματικής της πορείας, η Άννα, στάθηκε στους πρόποδες του βουνού και πολύ γρήγορα συνειδητοποίησε ότι για να έχει μια συνεχή ανοδική πορεία θα πρέπει να συνεργαστεί, να μοιραστεί και να προσφέρει μέσα από την ομαδική προσπάθεια. Έτσι εργάστηκε με πάθος μέσα στην ομάδα των παιδιών, των συνεργατών συναδέλφων δασκάλων, των γονέων.

Αρχή της ήταν πως «όλα τα παιδιά έχουν το δικαίωμα να μάθουν πώς να μαθαίνουν και να αποκτούν δεξιότητες». Δίκαιη, κατανοητή, ευρηματική, ευέλικτη, φιλική, μεθοδική, μεταδοτική, μια δασκάλα με ήθος και ταλέντο να καθοδηγεί τα παιδιά της στον δρόμο της γνώσης, προσφέροντάς τους όχι απλά τυποποιημένη γνώση αλλά βοηθώντας τα να αναπτύξουν όλες τις ικανότητες και δεξιότητες ώστε να εξελιχθούν σε ολοκληρωμένες προσωπικότητες.

Πίστευε ακράδαντα πως σε αρμονική συνεργασία με την οικογένεια, με όπλο τη  φαντασία, την τεράστια θέληση και υπομονή, το μικρό παιδί θα αναπτύξει αγόγγυστα και κλιμακωτά όλα τα πολύτιμα εφόδια για την υπόλοιπη ζωή του, όπως την ικανότητα κρίσης, την ικανότητα αντίληψης και κατανόησης σύνθετων εννοιών.

Η δασκάλα Άννα, για να βοηθήσει το παιδί να αναπτύξει αυτόνομη και γόνιμη σκέψη δεν έπρεπε να δίνει έτοιμη απάντηση στον προβληματισμό. Γνώριζε πως έπρεπε να το βοηθά να παίρνει θέση, να στηρίζει με σθένος και επιχειρήματα την άποψή του, ειδικά όταν διέφερε από τις αντιλήψεις των άλλων, να ερευνά, και μόνο του να βρίσκει την απάντηση. Πιστεύω της ήταν -και είναι- ότι μόνο με αυτόν τον τρόπο ενεργοποιείται η ευφυΐα του παιδιού και ξεδιπλώνονται όλες του οι ικανότητες και οι αρετές.

Η Άννα έδινε ιδιαίτερη βαρύτητα στην ανάπτυξη της συναισθηματικής νοημοσύνης των παιδιών. Στην αίθουσα διδασκαλίας της, που ακόμη και μέσα στην ίδια ημέρα άλλαζε μορφές από «παραδοσιακή» σε μορφή εργαστηρίου ή «ομαδο-συνεργατική», υπήρχαν οι γωνιές, τα αγαπημένα σημεία των παιδιών.

Μόνιμα εστίαζε το ενδιαφέρον της στο θεατρικό παιχνίδι και τη δραματοποίηση. Η γωνιά του κουκλοθέατρου μέχρι και την Στ΄ τάξη ήταν η αγαπημένη γωνιά όλων. Η κούκλα είναι ένα ζωντανό, πειστικό και ευχάριστο μέσο που αναπτύσσει πολύ εύκολα επικοινωνία με τα παιδιά. Ως χαρακτήρας η κούκλα είναι καλός, άδολος, καθόλου εγωιστικός. Η κούκλα δεν προσβάλλει, δεν ταπεινώνει και όταν μιλάει, πείθει εύκολα. Βοηθά τα παιδιά να εξωτερικεύσουν σκέψεις και συναισθήματα βαθιά κρυμμένα μέσα τους.

Ως δασκάλα πρέσβευε μια πρωτοποριακή παιδαγωγική μέθοδο με την οποία οι μαθητές της, με τη διακριτική και εύστοχη καθοδήγησή της, μάθαιναν μέσα από τα βιώματά τους, τις εμπειρίες τους και τις αισθήσεις τους, παρατηρούσαν καινούρια πράγματα, τα άγγιζαν, τα ζωγράφιζαν και έκαναν πειράματα. Με αυτόν τον τρόπο αφομοίωναν καλύτερα τις νέες γνώσεις καθώς αποκτούσαν προσωπική εμπειρία. Ως δασκάλα έδινε προτεραιότητα στους μαθητές και τα ενδιαφέροντά τους. Ήξερε να τους αγαπά και να τους κατανοεί ακόμα και στις αταξίες τους και να αναπτύσσει ουσιαστικές σχέσεις επικοινωνίας μαζί τους, μέσα σε ένα κλίμα αλληλοκατανόησης και συνεργασίας.