Τι είναι η ποίηση για τον ποιητή και την ποιήτρια;

Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης έχει σκοπό να ενθαρρύνει τους ανθρώπους να ανακαλύψουν και να εκτιμήσουν την τέχνη της ποίησης, να προωθήσουν τον πολιτιστικό διάλογο και την κατανόηση και να στηρίξουν ποιητές και ποιητικές κοινότητες σε όλο τον κόσμο. Είναι επίσης μια ευκαιρία να αναγνωρίσουμε τη δύναμη της ποίησης στο να φέρνει κοντά τους ανθρώπους, να εμπνέει τη δημιουργικότητα και να εκφράζει συναισθήματα και εμπειρίες που συχνά είναι δύσκολο να διατυπωθούν σε άλλες μορφές γλώσσας.

Τι εμπνέει την ποίησή σας;
Ποικίλα ερεθίσματα, όπως εικόνες επενδυμένες με διαφορετικές αποχρώσεις, ήχοι διαφορετικής έντασης και λέξεις με συμβολικό περιεχόμενο που πηγάζουν μέσα από τη σφαίρα της ζωής και τα βάθη της ψυχής. Ερεθίσματα που από κοινού συνθέτουν ένα χρωματιστό παζλ που αφυπνίζει τη συναισθηματική νοημοσύνη της ψυχής μου πυροδοτώντας μια σωρεία από συναισθηματικές αντιδράσεις που αναμοχλεύουν τις σκέψεις μου και τις κατευθύνουν σε ένα υπέροχο ταξίδι καταγραφής μοναδικών στιγμών που αποτυπώνονται σαν βάλσαμο στον ψυχικό μου κόσμο.

Πώς προσεγγίζετε τη δημιουργική διαδικασία της συγγραφής ενός ποιήματος;
Μάλλον θα έλεγα ότι αυτή με προσεγγίζει αρχικά μέσα από τις πρώτες σκέψεις που κατακλύζουν το μυαλό μου και λειτουργούν ως πυξίδα που με καθοδηγεί στα απύθμενα μονοπάτια της ψυχής μου και αναμοχλεύει τα πιο βαθιά μου συναισθήματα και τις πιο βαθιές μου σκέψεις.
Πώς πλοηγείστε στην ισορροπία μεταξύ της προσωπικής έκφρασης και των προσδοκιών του κοινού σας;
Οφείλω να ομολογήσω, πως κάθε φορά που οδηγούμαι στην ανάγκη να αποτυπώσω όλες αυτές τις συναισθηματικές αντιδράσεις της ψυχής από τα ποικίλα ερεθίσματα της ζωής που δέχομαι, το τελευταίο πράγμα που σκέφτομαι είναι η ανάγκη να ”πλοηγηθώ” στην ισορροπία μεταξύ προσωπικής έκφρασης και προσδοκιών του κοινού. Η μοναδική πυξίδα που με οδηγεί είναι μία βαθύτερη εσωτερική παρακίνηση και αδήριτη ανάγκη να εκφράσω το βαθύτερο νόημα της ύπαρξής μας.
Ποιοι είναι μερικοί από τους αγαπημένους σας ποιητές και πώς έχουν επηρεάσει το έργο σας;
Ο Καβάφης γιατί προσδίδει μία κοσμοπολίτικη και συμβολική διάσταση στα ποιήματά του προκαλώντας τον αναγνώστη να βουτήξει βαθιά την σκέψη του, ο Αρθούρος Ρεμπώ αν και εγκατάλειψε πολύ νωρίς τη λογοτεχνία άφησε το στίγμα του καταστρατηγώντας κάθε τι στερεοτυπικό και συμβατικό στην ποίηση προκαλώντας τον αναγνώστη να σκεφτεί με εναλλακτικό και πολύπτυχο τρόπο, ο Πωλ Ελυάρ για τον επαναστατικό τρόπο που παρακινεί τον αναγνώστη, ο Ελύτης για τη μοναδική επαναστατικότητα και συναισθηματισμό του που διαποτίζει τα περισσότερα έργα του…
Πώς νιώθετε για τον ρόλο της ποίησης στη σημερινή κοινωνία;
Παρά της γενικής διαπίστωσης και στερεοτυπικής αντίληψης ότι η ποίηση περιορίζεται στα στενά όρια των ποιητικών κύκλων, πιστεύω ακράδαντα ότι η ποίηση δύναται να υπερβεί τα στενά αυτά όρια πολύ περισσότερο στη σημερινή κοινωνία από ότι στο παρελθόν, εξαιτίας του διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Από την άλλη όμως ελλοχεύει ένας τεράστιος κίνδυνος που δεν είναι άλλος από τη βάναυση κακοποίησή της ιδιαίτερα όταν εισβάλλει σε κάθε χώρο της ανθρώπινης επικοινωνίας με το πρόσχημα της προσαρμογής της στις σημερινές συνθήκες. Παρά ταύτα ο ρόλος που καλείται να παίξει η ποίηση σε όλα τα επίπεδα της ανθρώπινης ζωής δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να υποβαθμίζεται. Η ποίηση δύναται να αφυπνίσει όλα τα πεδία της νοημοσύνης, δύναται να αναμοχλεύσει κάθε συναίσθημα και σκέψη διεγείροντας βαθύτερες εσωτερικές διεργασίες που αναμφίβολα οδηγούν στην κάθαρση της ψυχής. Λέξεις, χρώματα, αρώματα, ήχοι, γεύσεις όλα αυτά αποτελούν αποκυήματα των αισθητηριακών αντιδράσεων που έχουν τη δύναμη να συνθέσουν, με την πινελιά της δημιουργίας, έναν μοναδικό ψυχικό καμβά.
Τι συμβουλή θα δίνατε στους επίδοξους ποιητές;
Μην ξεχνάτε τον μείζονα σκοπό και ρόλο που καλείται να παίξει η ποίηση και που δεν είναι άλλος από τη συναισθηματική και νοητική αφύπνιση. Αφεθείτε στο κάλεσμα της φύσης, γευτείτε τους καρπούς της, νιώστε τους παλμούς της καρδιάς σας, ακούστε την εσωτερική φωνή σας, βουτήξτε χωρίς φόβο στα πιο βαθιά μονοπάτια της σκέψης σας, φωτίστε με την πινελιά σας τα πιο σκιερά μονοπάτια της ψυχής σας …
Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας ένα ποίημα που έχει ιδιαίτερο νόημα για εσάς;
“Μάνα μην κλαις”
Η μέρα αμίλητη βουβή, ο ήλιος ανελέητα θρηνεί
το χαμόγελο πάγωσε μεμιάς στα χείλη της καρδιας
σκοτάδι απλώθηκε παντού και η σιωπή βαριά αγκομαχεί
θρηνεί τα πουλιά που έφυγαν νωρίς από τις αθώες τους φωλιές
Φτερουγίσματα ήχησαν παντού στην αψίδα του ουρανού
και ο απόηχός τους αντηχεί σαν πύρινη λεπίδα στην ψυχή

Η φωνή της μάνας σχίζει τη σιωπή
‘’Σωπάστε πια, κρωξίματα πολλά
Αφήστε τα παιδιά να γυρίσουν στη φωλιά
να πουν το αντίο το στερνό για ύστατη φορά
στις μάνες που ψυχορραγούν απ’ του θανάτου τη θωριά
Αφήστε να γιάνουν για λίγο την πληγή
πριν ταξιδέψουν για στερνή φορά στου ήλιου την τροχιά’’

Σκίζει τις σάρκες της ψυχής και ακροβατώντας στο κενό
η ίδια φωνή πάλλεται πιο δυνατά από τον πόνο τον βουβό
‘’πάρε με πουλί μου όταν φθάσεις εκεί ψηλά
πρόσεξε όμως μην πάθεις άλλο πια κακό
μην πονέσεις άλλο πια από τον μάταιο κόσμο αυτό’’

Το πουλί αγέρωχα με μιλιά μελωδική
‘’Μην κλαίς άλλο μάνα μου γλυκιά
κάνε να πληρώσουν μόνο αυτοί
που έβαλαν φωτιά μες την αθώα μας φωλιά
Μόνο Μάνα πρόσεξε πολύ

δεν είναι ένας είναι πολλοί
Θα τους βρεις με χαμόγελα πλαστά
μες τις χρυσές τους τις φωλιές
τις υποσχέσεις τις απατηλές.

Μην κλαις Μάνα άλλο πια
μην κλαίς άλλο να χαρείς
όπου και να πάω, όπου και αν βρεθώ
εικόνισμα θα σε έχω στο μυαλό.

Μην κλαίς Μάνα μου καλή
άφησέ με τώρα να ανεβώ τούτη την σκάλα την ψηλή
Άφησέ με να τώρα χαθώ στου ήλιου την αιώνια αχλή.

Γνωρίστε την Κωνσταντίνα Μπαλιάμη Το ταξίδι των αισθήσεων, η ποιητική συλλογή της Κωνσταντίνας

Πολλές χώρες και οργανισμοί σε όλον τον κόσμο γιορτάζουν την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης διοργανώνοντας ποιητικές αναγνώσεις, παραστάσεις και εργαστήρια, καθώς και δημοσιεύοντας και μοιράζοντας ποίηση στο διαδίκτυο και σε έντυπη μορφή.

Η ημέρα χρησιμεύει ως υπενθύμιση της σημασίας της ποίησης στη ζωή μας και στις κοινότητές μας, και τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να εμπλουτίσει την κατανόησή μας για τον εαυτό μας και τον κόσμο γύρω μας.
Τι εμπνέει την ποίησή σας;
Το γνώθι σ’ αυτόν, το διάβα της αυτογνωσίας, για να είμαι χρήσιμος στην κοινωνία.
Πώς προσεγγίζετε τη δημιουργική διαδικασία της συγγραφής ενός ποιήματος;
Σε ένα άσπρο φύλλο γράφω ένα γράμμα της ελληνικής αλφαβήτου, εκείνο που πρώτο φθάνει από μέσα μου και ύστερα δημιουργώ την πρώτη λέξη!
Ποιοι είναι μερικοί από τους αγαπημένους σας ποιητές;
Οδυσσέας Ελύτης, Κωνσταντίνος Καβάφης, Γιάννης Ρίτσος, Πάμπλο Νερούδα, Τ.Σ. Έλιοτ
Πώς πλοηγείστε στην ισορροπία μεταξύ της προσωπικής έκφρασης και των προσδοκιών του κοινού σας;
Διαμέσου της σύνθεσης μεταξύ νου και καρδιάς, σύμφωνα με τις δικές μου αρετές, τα ελαττώματά μου, τις διδαχές των λαθών τόσο των δικών μου όσο και της κοινωνίας, των αποτελεσμάτων αυτών και τέλος της ελπίδας για ένα καλύτερο αύριο και για μία εσωτερική αρμονία που ο καθένας από το κοινό θα μπορεί να φθάσει!
Πώς νιώθετε για τον ρόλο της ποίησης στη σημερινή κοινωνία;
Σήμερα νομίζω πως έχει χαθεί η ευαισθησία της ποίησης λόγω της αγχώδους ζωής και των τεράστιων κοιονωνικών προβλημάτων από τη μια μεριά, της μαζικής επικοινωνίας διαμέσου της τεχνολογίας από την άλλη και της ειδίκευσης αυτού του είδους της λογοτεχνίας που αφορά έναν όλο και έναν κλειστό κύκλο, αποκαλώντας το εγχείρημα έκδοσης συλλογής ποιημάτων -εκ μέρους πολλών εκδοτικών οίκων – ένα ριψοκίνδυνο τόλμημα, μολονότι ότι υπάρχουν πολλοί καλοί σύγχρονοι ποιητές και ποιήτριες.
Τι συμβουλή θα δίνατε στους επίδοξους ποιητές;
Συνεχίστε να γράφετε και να μεταδίδετε γνώση, ευαισθησία της ψυχής, συνασθήματα καρδιάς, γράφοντας ακόμη και στους τοίχους! Μόνο εσείς μπορείτε να δημιουργήσετε το κβαντικό άλμα της ψυχής σε μιά κοινωνία που σήμερα τρομοκρατεί και αφήνει να ζει το μεγαλύτερο μέρος των ανθρώπων στο επίπεδο της Εικασίας, όπως οι σκλάβοι της αλληγορίας του Πλάτωνα δεμένοι με αλυσίδες, αυτοί που συνεχίζουν να βλέπουν τις σκιές εκείνων που πίσω τους περνούν με το φως, σκιές που προβάλλονται απέναντί τους, σε έναν από τους τέσσερις τοίχους της εσωτερικής τους σπηλιάς!
Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας ένα ποίημα που έχει ιδιαίτερο νόημα για εσάς;
ΑΓΓΙΓΜΑ ΤΩΝ ΧΕΡΙΩΝ

Διαμέσου της θάλασσας, κοιτώ τα μάτια σου,
ενώ χάνομαι σε εκείνο το γκρι το χρώμα
που με κάνει να θαυμάζω το Θεό και το χέρι Του.

Κι όταν το δικό σου χέρι μέσα στο δικό παίρνω,
είναι το τέλος κι αρχή μιάς αιώνιας ζωής!

Γνωρίστε τον Χάρη Κουδούνα Το γλωσσάριο της ψυχής, η ποιητική συλλογή του Χάρη
Τι εμπνέει την ποίησή σας;
Τα συναισθήματα, δικά μου και των συνανθρώπων μου, όταν αυτά πέφτουν στην αντίληψή μου. Επίσης, γεγονότα και καταστάσεις που συμβαίνουν γύρω μου, αναμνήσεις, ακόμη και η φαντασία.
Πώς προσεγγίζετε τη δημιουργική διαδικασία της συγγραφής ενός ποιήματος;
Οι λέξεις αναδύονται σαν χείμαρρος από τα βάθη του μυαλού, ίσως και της ψυχής και στη συνέχεια μπαίνουν η κάθε μια στη θέση της στην κυψέλη του ποιήματος.
Πώς πλοηγείστε στην ισορροπία μεταξύ της προσωπικής έκφρασης και των προσδοκιών του κοινού σας;
Προσπαθώ να εκφραστώ ελεύθερα, αλλά με τρόπο όσο το δυνατόν κατανοητό για το κοινό.
Ποιοι είναι μερικοί από τους αγαπημένους σας ποιητές και πώς έχουν επηρεάσει το έργο σας;
Ελύτης, Ρίτσος, Σεφέρης, Καβάφης, Καρούζος, Λειβαδείτης, Δημουλά, Γκάτσος.
Κάποια ποιήματα που έχω διαβάσει ίσως με επηρεάζουν υποσυνείδητα και ξεπροβαλλουν με άλλη μορφή συνειδητά. Αλλά τα περισσότερα θεωρώ ότι είναι πρωταρχικά δικής μου έμπνευσης.
Πώς νιώθετε για τον ρόλο της ποίησης στη σημερινή κοινωνία;
Ο ρόλος της ποίησης είναι διαχρονικώς σημαντικός, διότι η ποίηση δίνει διέξοδο και εκτόνωση στις ιδέες, τα όνειρα, τα συναισθήματα και εξυψώνει το πνεύμα του ανθρώπου.
Τι συμβουλή θα δίνατε στους επίδοξους ποιητές;
Να εκφράζουν ελεύθερα το ταλέντο τους, τις ιδέες τους, τα συναισθήματά τους και να μη διστάζουν να τα επικοινωνούν.

Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας ένα ποίημα που έχει ιδιαίτερο νόημα για εσάς;
Ένα ποίημα που έγραψα για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα και την μετανάστευση των νέων:

Η πατρίς εάλω

-Μαμά θα φύγω, με φοβίζει η Ελλάδα!
-Φοράω τα ξεφτισμένα όνειρα,
το καπέλο της πατρίδας,
κρεμώ στη καρδιά το φυλαχτό σου και αναχωρώ.
Κι εγώ, η μάνα της νοσταλγίας, σκουπίζω τα δάκρυα
και στέλνω φιλιά στην οθόνη.
Ακούω τις ειδήσεις. Άλλο ένα κτύπημα στον τοίχο.
Ο πολιορκητικός κλοιός καλά κρατεί.
Οι αντιστάσεις και οι αντοχές
συνεχώς μειώνονται.
Ο άτακτος στρατός των κατατρεγμένων ασκείται.
Η επίθεση αργεί.
Στο παζάρι του χρόνου, οι μαριονέτες της ελπίδας
κατευθύνονται από τους εκάστοτε δυνάστες.
Η απόγνωση αναμετράται ολοένα
με την αδιαφορία.
Πεινάω, βοήθεια!
Διψάω, αλληλεγγύη!
Δεν αντέχω πια την ξύλινη γλώσσα σας!
Δεν πιστεύω στα τσιτάτα σας!
Δεν μένω πια εδώ!
Η πατρίς εάλω!
Ανακυκλώνω τον φόβο. Ανασφάλεια.
Ανατρέπω ιδέες. Ανάγκη.
Αν……;
Μεταλλάσσομαι σε πειραματόζωο.
Μετατρέπω τον φόβο σε οργή.
Μετακινώ τα χρονικά περιθώρια.
Μετά……
Μη μου ευτελίζετε τα όνειρα,
τα έχω ανάγκη για να ζήσω!

Γνωρίστε τη Μίνα Αθανασιάδου Στοχασμοί Ψυχής, ποιητική συλλογή της Μίνας
Τι εμπνέει την ποίησή σας;
Συναισθήματα, γεγονότα, φράσεις και λέξεις.
Πώς προσεγγίζετε τη δημιουργική διαδικασία της συγγραφής ενός ποιήματος;
Με αφοσίωση.
Ποιοι είναι μερικοί από τους αγαπημένους σας ποιητές;
Κική Δημουλά, Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, γυναίκες ποιήτριες
Πώς πλοηγείστε στην ισορροπία μεταξύ της προσωπικής έκφρασης και των προσδοκιών του κοινού σας;
Η προσωπική έκφραση είναι ανάγκη και δρόμος λύτρωσης, οι λέξεις το μέσο, η ποίηση το γέννημα. Το κοινό αφουγκράζεται το γέννημα και συγκινείται ή δε συγκινείται, είτε έχει προσδοκίες, είτε όχι.
Πώς νιώθετε για τον ρόλο της ποίησης στη σημερινή κοινωνία;
Η ποίηση πορεύεται μέσα από τους δημιουργούς της και οι υπόλοιποι πλησιάζουν ή απομακρύνονται ανάλογα με την αντοχή και την γενναιότητά τους.
Τι συμβουλή θα δίνατε στους επίδοξους ποιητές;
Να ξεκινήσουν να γράφουν.
Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας ένα ποίημα που έχει ιδιαίτερο νόημα για εσάς;
Κλείνουμε κύκλους διαδοχικά
κι ανοίγουμε καινούργιους.
Πάντα κύκλους.
Οι γωνίες μας φοβίζουν.
Είναι που θέλουμε να βλέπουμε
από πού ξεκινήσαμε
και βρισκόμενοι στο ίδιο σημείο
να αποφασίζουμε αν
θα διαγράψουμε τον ίδιο κύκλο,
ή θα ξεκινήσουμε καινούργιο.
Γνωρίστε τη Χρυσάνθη Μιχλίζογλου 7×7=49, η ποιητική συλλογή της Χρυσάνθης
Τι εμπνέει την ποίησή σας;
Η ποίηση είναι μια τόσο αυταρχικά δημοκρατική διαδικασία… Ό,τι πιο προσωπικό απο -ποιείται την ιδιωτικότητά του και καθίσταται μέσα από το ποίημα δημιουργία (έργο του δήμου, όλων), συνέργεια. Η ποίηση είναι τόνοι, προθέσεις και ρυθμός. Ρυθμικός παλμός και τεχνητές αναπνοές στην παύση. Είναι ο χρωματικός τόνος στον χώρο, για να μετριέται η απόσταση σε αποχρώσεις. Είναι κάτι τόσο μοιρασιάρικα δημοκρατικά ξεγυμνωτικά αγαπησιάρικα αληθινό (δεν ξεχνιέται ποτέ δηλαδή) το ποίημα. Επικοινωνεί το αίσθημα (αναβαθμίζοντάς το σε συν-αίσθημα) που εκφράζεται στον στίχο (σειρά, γραμμή) βάζοντας με αυτόν τον υπερβατικό τρόπο σε σειρά τη σκέψη που πάντα πηγάζει από το βίωμα, την εμπειρία ή ακόμα και την α-πειρία. Το ποίημα ειναι ταυτόχρονα το αποτέλεσμα και η αιτία…
Πώς προσεγγίζετε τη δημιουργική διαδικασία της συγγραφής ενός ποιήματος;
Απαντώ στην τελευταία ερώτηση.
Ποιοι είναι μερικοί από τους αγαπημένους σας ποιητές;
Καβάφης, Σεφέρης, Λουντέμης, Πατρίκιος, Αναγνωστάκης, Δημουλά.
Πώς πλοηγείστε στην ισορροπία μεταξύ της προσωπικής έκφρασης και των προσδοκιών του κοινού σας;
Με την πυξίδα της τέχνης – η τέχνη, αυτό το στέκι που τα λένε κουτσομπολεύοντας μεταξύ τους το βίωμα, το όνειρο και η ζωή- που δείχνει παντοτε “γνησιότητα” στον βορρα. Η καθαρότητα του αισθήματος και η γνησιότητα του νοήματος (όχι το αντίθετο) είναι η ιδέα(τη) πυξίδα μου.
Πώς νιώθετε για τον ρόλο της ποίησης στη σημερινή κοινωνία;
Νομίζω πως στις μέρες μας γράφουμε (πληκτρο-λογούμε) πιο πολύ και πιο γρήγορα απο ποτέ… Ηλεκτρονικά μηνύματα, μηνύματα στο τηλέφωνο, σημειώσεις, ημερολόγια… Εξαντλήσαμε τις «δυνατότητες» της γραφής αφήνοντας στην άκρη, στο περιθώριο της σελίδας κι απο-κομμένη τη «δύναμη» που έχει η γραφή η οποία ασκεί «γραμματειακή υποστήριξη» στη γλώσσα, τη γλώσσα αυτή που κόκκαλα δεν έχει και (τα) κόκκαλά (μας ή μάς) τσακίζει. Νομίζω αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους που η ποίηση είναι πιο επίκαιρη από ποτέ! Αξίζει να ανφέρουμε την τέχνη των χαϊκού, που είναι πλέον…μόδα vivendi.
Τι συμβουλή θα δίνατε στους επίδοξους ποιητές;
Μία διαπίστωση μόνο…Είναι ήδη ποιητές… Άλλοτε εν υπνώσει άλλοτε εν δυνάμει κι άλλοτε εν (συν)ενεργεία!

Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας ένα ποίημα που έχει ιδιαίτερο νόημα για εσάς;
Ὁ Πληθυντικός Ἀριθμός (Δημουλά)

Ὁ ἔρωτας,
ὄνομα οὐσιαστικόν,
πολύ οὐσιαστικόν,
ἑνικοῦ ἀριθμοῦ,
γένους οὔτε θηλυκοῦ οὔτε ἀρσενικοῦ,
γένους ἀνυπεράσπιστου.
Πληθυντικός ἀριθμός
οἱ ἀνυπεράσπιστοι ἔρωτες.
Ὁ φόβος,
ὄνομα οὐσιαστικόν,
στήν ἀρχή ἑνικός ἀριθμός
καί μετά πληθυντικός:
οἱ φόβοι.
Οἱ φόβοι
γιά ὅλα ἀπό δῶ καί πέρα.
Ἡ μνήμη,
κύριο ὄνομα τῶν θλίψεων,
ἑνικοῦ ἀριθμοῦ,
μόνον ἑνικοῦ ἀριθμοῦ
καί ἄκλιτη.
Ἡ μνήμη, ἡ μνήμη, ἡ μνήμη.
Ἡ νύχτα,
ὄνομα οὐσιαστικόν,
γένους θηλυκοῦ,
ἑνικός ἀριθμός.
Πληθυντικός ἀριθμός
οἱ νύχτες.
Οἱ νύχτες ἀπό δῶ καί πέρα.
(Τό λίγο τοῦ κόσμου, 1971)

ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ:
Στικτογραφήματα

Έρωτα, που σ’ εξερεύνησα Αγάπη
κι έτσι αστόχησα να σε χαρτογραφήσω.

Ένας άγγελος,
δύο φτερά,
ένα τόξο,
ένα τραύμα διαμπερές,
δύο κατ’ ελάχιστο θύματα
κι εσύ να επιστρέφεις στον απόκοσμο, για να σε νοσταλγήσω.
Μα στην απόστροφο του “Σ’ αγαπώ” μπορεί να μισήσω.

Αγάπη (άνω τελεία)
ο επικήδειος του Πάθους στο μνημείο του Έρωτα.
Το απωθημένο του Μίσους
ένα σύμφωνο φιλίας
με ρήτρα προδοσίας.

Ψέμα (άνω τελεία)
ο απεσταλμένος της Αλήθειας στη συνθηκολόγηση με τον Φόβο.
«Άοπλος ή αμαχητί;»∙
διλήμματα, αυτά τα νόθα τέκνα της Ανάγκης και της Λογικής,
μία προπατορική αμαρτία
με δόλωμα την εξιλέωση
και πούπουλα βαρίδια.

Τέρμα πάτο, παραπλεύρως ναυαγίου
“ΠΑΡΑΣΕΙΣΟΣ”.

Γνωρίστε τον Δημήτρη Καλόγηρο Αγαπήχημα, η ποιητική συλλογή του Δημήτρη
Τι εμπνέει την ποίησή σας;
Μπορώ να εμπνευστώ από οτιδόποτε… από τα πιο απλά… μέχρι τα πιο μεγάλα… από μια λέξη, από μια εικόνα… από την αγάπη, τον έρωτα, τη φύση,τον πόνο , το μυστήριο, το θείον…
Πώς προσεγγίζετε τη δημιουργική διαδικασία της συγγραφής ενός ποιήματος;
Αυτή μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους ως μια πράξη, η σταδιακά… συνθετικά… δεν υπάρχει συγκεκριμένος τρόπος η κάποια μέθοδος … αλλά χρειάζεται χρόνος ωρίμανσης του ποιήματος.
Πώς πλοηγείστε στην ισορροπία μεταξύ της προσωπικής έκφρασης και των προσδοκιών του κοινού σας;
Ακολουθώ το ενστιχτό μου.
Ποιοι είναι μερικοί από τους αγαπημένους σας ποιητές και πώς έχουν επηρεάσει το έργο σας;
Οι πιο αγαπημένοι είναι ίσως οι δικοί μας νομπελίστες, ο Λειβαδίτης, ο Βρεττάκος, η Μέλισσανθη, και άλλοι από τους νεότερους… Και από τους αρχαίους οι τραγικοί και κυρίως η Βίβλος με τους ψαλμούς, τον Ιώβ, τους ποιητές-προφήτες και από ταυτόχρονα τα μοναδικά ποιητικά λόγια του Ιησού ,του ποιητή που μας κάνει όλους ποιητές… όπως είπε ο Χαλίλ Γκιμπράν.
Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας ένα ποίημα που έχει ιδιαίτερο νόημα για εσάς;
Παραπέμπω στο ποίημα μου” Ο Ιησούς είπε” από την συλλογή μου” Μεθεξη”

Και είπεν ο Ιησούς
στους μαθητές του:

Εγώ είμαι ο άρτος ο ζωντανός.
Και ο επιούσιος ο άρτος της ζωής, Εγώ είμαι.
Εγώ είμαι ο σπόρος και η φύτρα,
Εγώ το στάχυ και τ’ αμπέλι.
Εγώ η ζωή και ο θάνατος που φέρνει τη ζωή.
Ιδού!, με το φιλί μου θεραπεύω τους λεπρούς,
και μ’ ένα μου λόγο θεραπεύω τους τυφλούς που θέλουν
και με το φιλί του λόγου μου
ξεμαργώνω τη μοναξιά της καρδιάς όταν το θέλει,
και μ’ ένα νεύμα μου απλό
τσακίζω το χέρι του θανάτου χωρίς να το θέλει.
Και ο λόγος ο εμός αναπαύει τους κοπιώντες,
τους πτωχούς και τους πεφορτισμένους.
Και με το λόγο μου το δυνατό θαμάζω τη θάλασσα.
Και ο αγέρας που μουγκρίζει πάνω απ’ τα οργισμένα κύματα
μ’ ένα λόγο μου απλό καθησυχάζει…

Μόνο την αγριεμένη θάλασσα του αίματος­­­ — τον άνεμο της απιστίας
που λυσσομανάει στην καρδιά του ανθρώπου
δεν μπορώ να γαληνέψω,
όσο αυτή μου αντιστέκεται.
Στέκομαι εδώ μπροστά της αδύναμος — Εγώ ο Παντοδύναμος
και ορώ τον άνεμο της απιστίας του ανθρώπου
να μου ραπίζει κύματα–κύματα
το ματωμένο μου πρόσωπο.

Εγώ, ο Υιός του ανθρώπου,
ο άρτος ο ζων ο καταβάς εξ ουρανού
που έγινα νεκρός
για το νεκρό άνθρωπο.

Πώς νιώθετε για τον ρόλο της ποίησης στη σημερινή κοινωνία;
Η ποίηση είναι ατομικό καταφύγιο… υπέρτατο δικαίωμα στην ελευθερία έκφρασης… είναι μεγάφωνο σ έναν κουφό κόσμο… αλλά μπορεί και να συγκινήσει, και να παρηγορήσει αρκετούς και σήμερα. Σ’ έναν βίαιο και κυνικό κόσμο… πάντα θα υπάρχει χώρος για ποίηση και ποιητές.
Τι συμβουλή θα δίνατε στους επίδοξους ποιητές;
Να ακολουθήσουν την εσωτερική φωνή τους και όχι την πεπατημένη… Η ποίηση γράφεται παρά και κατά της κριτικής.
γνωρίστε τον δημήτρη Τσινικόπουλο Terra Amata (Αγαπημένη Γη), η ποιητική συλλογή του Δημήτρη