Από τις Σελίδες στην Ψυχή: Εξερευνώντας το ‘20.000 λέξεις για την Αφροδίτη’ μέσα από τα Μάτια του Δημιουργού του
Στο επίκεντρο του σύγχρονου λογοτεχνικού κόσμου βρίσκεται το βιβλίο “20.000 λέξεις για την Αφροδίτη”, ένα έργο που προκαλεί συγκίνηση και προβληματισμό. Η ιστορία ακολουθεί τη νεαρή Αφροδίτη, μια μοναδική ψυχή που με την πρωτόγνωρη αθωότητα και ευφυΐα της αντιμετωπίζει τις προκλήσεις της καθημερινότητας και τις δυναμικές μιας σύνθετης οικογενειακής ζωής.
Μέσα από την ευφάνταστη γραφή του συγγραφέα, η Αφροδίτη γίνεται οδηγός σ’ έναν κόσμο όπου τα απλά στοιχεία της ζωής αποκτούν βαθύτερο νόημα. Η ιστορία εξελίσσεται με έναν τρόπο που συνδυάζει την ανάλαφρη χαρά με την ποιητική μελαγχολία, αποκαλύπτοντας την κρυφή ομορφιά που κρύβεται πίσω από την καθημερινή ρουτίνα.
“20.000 λέξεις για την Αφροδίτη” δεν είναι απλώς ένα βιβλίο· είναι ένα ταξίδι στην καρδιά της νεότητας, μια εξερεύνηση των διαστάσεων της ανθρώπινης εμπειρίας μέσα από τα μάτια ενός παιδιού. Αυτή η ιστορία μιλά στην καρδιά και το μυαλό, προκαλώντας τον αναγνώστη να σκεφτεί, να γελάσει, και πάνω απ’ όλα, να αισθανθεί.
Σας προσκαλούμε να ανακαλύψετε την Αφροδίτη και να βυθιστείτε σε αυτό το μαγευτικό λογοτεχνικό ταξίδι. Μπορείτε να αντισταθείτε στη γοητεία των “20.000 λέξεων” που θα σας μεταφέρουν σε έναν κόσμο γεμάτο θαύματα, συναι
Ο συγγραφέας του “20.000 λέξεις για την Αφροδίτη”, Αντώνης Παπαγεωργίου, είναι μια φωνή που ξεχωρίζει στον χώρο της σύγχρονης λογοτεχνίας. Με βαθιά κατανόηση της ανθρώπινης φύσης και μια ιδιαίτερη ευαισθησία στην αφήγηση, ο Αντώνης, καταφέρνει να δημιουργήσει χαρακτήρες που αναπνέουν και σκηνές που μένουν αξέχαστες. Στην παρούσα συνέντευξη, μοιράζεται τις πηγές της έμπνευσής του και την προσωπική του προσέγγιση στην τέχνη της γραφής.
- Ποια ήταν η έμπνευση σας για τη δημιουργία της Αφροδίτης; Υπήρχε κάποια πραγματική μορφή που σας ενέπνευσε;
Η έμπνευσή μου για τη δημιουργία της Αφροδίτης προήλθε από την κόρη μου, καθώς μεγάλωνε μέσα στην περίοδο της προεφηβείας. Η καθημερινή συνύπαρξη με ένα παιδί αυτής της ηλικίας αποτέλεσε για μένα μια ατελείωτη πηγή συναισθημάτων, συμπεριφορών και ιδεών. Οι αυθόρμητες στιγμές, οι προκλήσεις της καθημερινότητας, ακόμη και οι μικρές συγκρούσεις, όλα αυτά με οδήγησαν στο να διαμορφώσω έναν χαρακτήρα που αντανακλά την πολυπλοκότητα και την ομορφιά της εφηβείας. Η Αφροδίτη, μέσα από τα μάτια της κόρης μου, έγινε ένας καμβάς όπου αποτυπώνονται οι πολλαπλές αποχρώσεις των συναισθημάτων, της ανάπτυξης, των οικογενειακών δεσμών και της αναζήτησης ταυτότητας που χαρακτηρίζουν αυτή την τρυφερή ηλικία. - Πώς αποφασίσατε να αντιμετωπίσετε την περίοδο της προεφηβείας μέσα από τη λογοτεχνία;
Με την απόφασή μου να “χρησιμοποιήσω” τη λογοτεχνία ως μέσο για να αποστασιοποιηθώ από τον γονεϊκό ρόλο και να γίνω παρατηρητής της προεφηβείας μέσω της γραφής, κατάφερα να εξερευνήσω την εφηβεία με μια διαφορετική ματιά, αναδεικνύοντας τις πολύπλοκες συναισθηματικές αλλαγές και τις κοινωνικές προκλήσεις που συνοδεύουν αυτή την ηλικία. Η λογοτεχνία μου επέτρεψε να αναλάβω τον ρόλο του αντικειμενικού παρατηρητή, μετατρέποντας την προσωπική εμπειρία σε μια καθολική αφήγηση που αγγίζει τους αναγνώστες σε βάθος. - Ποιος πιστεύετε ότι είναι το κύριο μήνυμα που θα πρέπει να λάβει ένας αναγνώστης από το βιβλίο σας;
Ότι σε κάποιες ηλικίες τα λάθη, όχι μόνο επιτρέπονται αλλά και επιβάλλονται, γιατί μέσα από αυτά θα θωρακίσουμε τον εαυτό μας. Μέσα από τα λάθη άλλωστε δημιουργείται η κρίση που θα μας συντροφεύει για μια ζωή. - Το βιβλίο σας παρουσιάζει την προεφηβεία ως μια περίοδο φουρτουνιασμένη, αλλά και γεμάτη χρώματα. Πώς καταφέρατε να ισορροπήσετε αυτές τις δύο πτυχές στην αφήγησή σας;
Προσπάθησα να αντιγράψω την φύση. Η χειμωνιάτικη φουρτουνιασμένη θάλασσα, έχει πίσω της έναν ορίζοντα με όμορφα χρώματα. Αυτός ο συνδυασμός κάνει την θάλασσα να χάσει όλη της την αγριάδα, να πλημμυρίσει το μυαλό με ηρεμία και την ψυχή με γαλήνη. - Πώς διαλέξατε το όνομα Αφροδίτη για την πρωταγωνίστριά σας; Υπάρχει κάποια συμβολική σημασία πίσω από αυτό;
Ήθελα το όνομα της θεάς της ομορφιάς, να το έχει η πρωταγωνίστρια μας, που πιστεύει μέσα από την μετριοπάθειά της, πως δεν την αντιπροσωπεύει. Με αυτόν τον τρόπο, ήθελα να αναδείξω την ανασφάλεια που κρύβει αυτή η ηλικία, για την εξωτερική εμφάνιση. - Τι σημαίνει για εσάς το «να αφήνουμε το μυαλό μας ελεύθερο να πλημμυρίσει από εικόνες» και πώς το εφαρμόζετε στη συγγραφή σας;
Σαν αναγνώστη, το βιβλίο που με κερδίζει είναι αυτό που «γεμίζει» το μυαλό μου εικόνες. Σαν συγγραφέας προσπάθησα να το αποδώσω αναφέροντας πτυχές του χαρακτήρα των ηρώων και λεπτομέρειες στην περιγραφή που δεν κουράζουν. Ταυτόχρονα, δίνω στον αναγνώστη την δυνατότητα να βάλει και τις δικές του «πινελιές», για την ολοκλήρωση μιας εικόνας. - Ποιες προκλήσεις αντιμετωπίζει η Αφροδίτη κατά τη διάρκεια της ιστορίας και πώς αυτές οι προκλήσεις τη βοηθούν να μεγαλώσει;
Στον κόσμο της Αφροδίτης, η αγωνία για την κοινωνική αποδοχή στον κύκλο των συνομηλίκων της και η επιδίωξη για εξισορρόπηση μεταξύ της εικόνας του ιδανικού παιδιού και της δημοφιλούς φίλης, πλαισιώνουν τον πυρήνα της ιστορίας της. Η Αφροδίτη βρίσκεται μπλεγμένη σε σε βίαιες καταστάσεις, αν και βαθιά αντίθετη με αυτές, ενώ η συνειδητοποίηση των λόγων που κάνουν τον κόσμο επικίνδυνο, όπως τονίζει ο πατέρας της, αποτελεί ένα σημαντικό στάδιο στην ωρίμανσή της. Αντιμετωπίζοντας τον πόνο της απώλειας, η Αφροδίτη διδάσκεται σκληρά μαθήματα ζωής, ενώ η οικογένεια και η ψυχολογική της υποστήριξη την καθοδηγούν προς μια ώριμη ισορροπία ανάμεσα στον ρομαντισμό της νιότης και τον ρεαλισμό της ενηλικίωσης.
- Πώς ελπίζετε να επηρεάσει το βιβλίο σας τους νεαρούς αναγνώστες που διανύουν την περίοδο της προεφηβείας;
Θετικά θέλω να πιστεύω, προσπαθώντας να τους περάσω το «ρομαντικό» μήνυμα ότι παρόλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τίποτα δεν είναι μη διαχειρίσιμο. - Ανυπομονείτε να δείτε πώς η Αφροδίτη θα εξελιχθεί στο μέλλον; Προγραμματίζετε να γράψετε άλλα βιβλία με εκείνη ως πρωταγωνίστρια;
Με την Αφροδίτη περάσαμε τόσες πολλές ώρες μαζί, που πλέον στο μυαλό μου είναι σαν ένα υπαρκτό πρόσωπο. Αν στο μέλλον λοιπόν «νιώσει» την ανάγκη να μας «πει» κάτι, εγώ θα είμαι έτοιμος για να το καταγράψω. - Ποια είναι η σημασία της φιλίας στο βιβλίο σας;
Στην ιστορία της Αφροδίτης, η φιλία αναδεικνύεται ως ένας θεμελιώδης πυλώνας της εφηβείας. Για την Αφροδίτη, οι φίλοι της είναι σαν τα θεμέλια της ύπαρξής της, παρέχοντάς της στήριξη και ασφάλεια. Όπως η ίδια περιγράφει: «Οι φίλοι μου είναι σαν τους τοίχους που στηρίζουν το σπίτι μου. Δεν είναι απλώς πέτρες και σκυρόδεμα. Είναι η ασφάλεια που νιώθω ανάμεσά τους, η βεβαιότητα ότι, ακόμη και στις δυσκολίες, όλα θα πάνε καλά». Η σημασία της φιλίας στην ιστορία είναι ισχυρή και πολυδιάστατη, αποτελώντας έναν ζωτικό παράγοντα στην ανάπτυξη της πρωταγωνίστριας. - Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσετε στους αναγνώστες σας σχετικά με την αντιμετώπιση των προβληματισμών και των συγκινήσεων που προκύπτουν κατά τη διάρκεια της προεφηβείας;
Τους παροτρύνω να ζήσουν όλες αυτές τις καταστάσεις και να μην σταθούν απέναντί τους σαν απλοί παρατηρητές. Τους αφήνω επίσης μια «κλειδαρότρυπα» που βλέπει στην ενήλικη ζωή για να είναι προετοιμασμένοι γι’ αυτό που έρχεται και ευτυχισμένοι με αυτό που ζουν. - Πώς καταφέρατε να γράψετε με τόση ευαισθησία και ειλικρίνεια για μια περίοδο της ζωής που για πολλούς ανθρώπους είναι δύσκολη και σύνθετη;
Ζώντας αυτή την περίοδο δίπλα στην κόρη μου, ο περίπλοκος μηχανισμός του μυαλού μου έφερε στο προσκήνιο παλιές μνήμες. Οι αναμνήσεις από τη δική μου προεφηβεία ανακατεύτηκαν με τις σύγχρονες εμπειρίες ως γονέας. Από αυτή τη σύμπραξη αναδύθηκε η παιδική αθωότητα και ειλικρίνεια, ενώ η γονεϊκή πλευρά μου πρόσφερε την απαραίτητη ευαισθησία και κατανόηση. Αυτός ο συνδυασμός έδωσε μορφή στην ιστορία, ενσωματώνοντας βαθιά ανθρώπινα στοιχεία στην αφήγηση.
- Πώς αποφασίσατε να εισάγετε τον χαρακτήρα της Αφροδίτης στον κόσμο της λογοτεχνίας;
Σκέφτηκα την Αφροδίτη σαν «δούρειο ίππο». Ήθελα μέσα από αυτήν να «μυήσω» συνομήλικά της παιδιά στον κόσμο της λογοτεχνίας και της ανάγνωσης… εκτός οθόνης. - Ποια ήταν η πιο μεγάλη πρόκληση που αντιμετωπίσατε κατά τη συγγραφή του βιβλίου σας;
Δυο ήταν οι μεγαλύτερες προκλήσεις στη συγγραφή του βιβλίου. Να πετάξω από πάνω μου τον μανδύα του γονέα και με ποιον τρόπο θα αποχαιρετούσα την Αφροδίτη στο τελείωμα του βιβλίου. Στην πρώτη περίπτωση με βοήθησε η κόρη μου και στη δεύτερη το ξεκίνημα της συγγραφής ενός νέου βιβλίου που με οδήγησε σε νέες «παρέες». - Ποιες τεχνικές χρησιμοποιήσατε για να καταφέρετε να “μεγαλώσετε” την Αφροδίτη στο διάβασμα του βιβλίου σας;
Δούλεψα όπως ένας ερασιτέχνης κηπουρός. Αυτός φυτεύει έναν σπόρο με μόνα του εφόδια το νερό και την αγάπη του για αυτό που κάνει. Χωρίς εξειδικευμένες γνώσεις και φυτοφάρμακα περιμένοντας απλά το αποτέλεσμα. Εγώ από την πλευρά μου έριξα τον σπόρο, τον πότισα με απεριόριστη αγάπη και το αναγνωστικό κοινό, θα αποφασίσει για τα υπόλοιπα. - Ποιες είναι οι επιδράσεις που σας έχουν εμπνεύσει για να δημιουργήσετε τόσο πλούσιους και πολυδιάστατους χαρακτήρες;
Μου αρέσει να παρατηρώ. Είναι κάτι που μου βγαίνει αβίαστα από μικρό παιδί. Οι χαρακτήρες του βιβλίου, σχεδόν όλοι, είναι υπαρκτά πρόσωπα, που συναναστράφηκα μαζί τους σε διάφορες φάσεις της ζωής μου. - Σε ποιους τύπους αναγνωστών πιστεύετε ότι το βιβλίο σας θα απευθύνεται περισσότερο;
Σε αυτούς που βιώνουν τώρα αυτές τις καταστάσεις και σε αυτούς που τις αναπολούν με νοσταλγία. - Πώς αποφασίσατε να απεικονίσετε την προεφηβεία μέσω της μεταμόρφωσης μιας πεταλούδας;
Τα παιδιά στην εφηβεία συχνά αισθάνονται ότι είναι εγκλωβισμένα σε ένα κουκούλι… Με τον καιρό, όμως, στιγμές ωρίμανσης τα φέρνουν στο σημείο να βρουν τον δρόμο τους, ανοίγοντας τα φτερά τους σαν πεταλούδες που ανακαλύπτουν τον κόσμο. Αυτή η μεταμόρφωση τους οδηγεί σε υψηλούς στόχους, αποδεικνύοντας την εσωτερική τους δύναμη και την ανεξάρτητη αναζήτηση της ευτυχίας και των ονείρων τους.
- Υπάρχουν μέρη του βιβλίου σας που αντικατοπτρίζουν προσωπικές σας εμπειρίες;
Σε ένα μεγάλο ποσοστό ναι. Η φαντασία με την πραγματικότητα πιστεύω πως πολλές φορές οδηγούν σε απίστευτα «παντρέματα». - Σε ποιον βαθμό πιστεύετε ότι οι θεματικές της προεφηβείας που διερευνάτε είναι καθολικές και μπορούν να σχετιστούν με τους αναγνώστες ανεξαρτήτως πολιτισμού ή χρόνου;
Στις σύγχρονες κοινωνίες, η περίοδος της προεφηβείας και της εφηβείας αποτελεί μια σημαντική πηγή προβληματισμού και ανησυχίας για τις οικογένειες. Αυτή η προκλητική φάση της ανάπτυξης παραμένει μια διαχρονική πρόκληση, και φαίνεται πως οι πολυπλοκότητες που την συνοδεύουν δεν θα εξαλειφθούν ανεξάρτητα από την πάροδο του χρόνου. - Πώς προσδιορίζετε το σημείο ισορροπίας μεταξύ του γέλιου, του προβληματισμού και της συγκίνησης που θέλετε να προσφέρετε στους αναγνώστες σας;
Στο μυαλό μου η «σκιά» της ισορροπίας είναι το «μέτρο». Αν δεν γίνεις εσύ ο ήρωας που περιγράφεις το μέτρο χάνεται. Όλα πρέπει να βγαίνουν αβίαστα και με ρεαλισμό. Γέλα με αυτά που θα γελούσες στην πραγματική σου ζωή, κλάψε με καταστάσεις που θα σε έκαναν να κλάψεις, συγκινήσου με πράγματα που σε συγκινούν. Όταν προσπαθήσεις να βγάλεις συναίσθημα με «τεχνικές» ο αναγνώστης, στη σελίδα που έμεινε, θα βάλει έναν σελιδοδείκτη, θα κλείσει το βιβλίο και θα το σκεφτεί πολύ να το ανοίξει ξανά. - Τι θα θέλατε να πει η Αφροδίτη σε όλους τους νεαρούς αναγνώστες που διανύουν την περίοδο της προεφηβείας;
Ότι αφού τα κατάφερα εγώ με τις ανασφάλειές μου… Τότε μπορείτε όλοι! - Με ποιον τρόπο θέλετε το βιβλίο σας να συμβάλλει στην κατανόηση και τη διαχείριση των αλλαγών που συμβαίνουν κατά την προεφηβεία;
Θέλω να περάσω το μήνυμα στους νεαρούς αναγνώστες ότι οι σωματικές και συναισθηματικές αλλαγές της εφηβείας είναι μέρος μιας φυσικής διαδικασίας. Είναι σημαντικό να αντιληφθούν ότι αυτές οι εμπειρίες, που μπορεί να φαίνονται προβληματικές σήμερα, ενδέχεται να αποτελέσουν τα θεμέλια όμορφων αναμνήσεων στο μέλλον, συμβάλλοντας στον σχηματισμό του προσωπικού τους χαρακτήρα και στην ωρίμανση της προσωπικότητάς τους.
- Πώς βοηθάτε τους αναγνώστες σας να αναγνωρίσουν τα δικά τους συναισθήματα και εμπειρίες μέσα από τις εμπειρίες της Αφροδίτης;
Παρουσιάζοντας την Αφροδίτη όπως είναι. Δηλαδή ένα κορίτσι της διπλανής πόρτας που έχει ατέλειες, κάνει λάθη, έχει αγωνίες για το μέλλον και προσπαθεί καθημερινά να καθιερώσει την παρουσία της, στον μικρόκοσμό της. - Ποια είναι η σημασία της παρέας της Αφροδίτης στην ιστορία; Πώς επηρεάζει τον χαρακτήρα της και την ανάπτυξή της;
Τα παιδιά αυτής της ηλικίας έχουν μεγάλη ανάγκη από την ένταξή τους σε παρέες. Με αυτό τον τρόπο εισπράττουν την αποδοχή και αισθάνονται την ικανοποίηση ότι ανήκουν κάπου. Η Αφροδίτη μέσα από την παρέα της αισθάνεται την ασφάλεια που έχει ανάγκη. Όχι την ασφάλεια αυτή καθαυτή με τη στενή έννοια του όρου, αλλά περισσότερο τη συναισθηματική ασφάλεια. Μεγαλώνοντας μέσα από την παρέα της μαθαίνει, να χαίρεται με τις χαρές τους, να στεναχωριέται με τις λύπες τους και πολλές φορές σαν μια γροθιά να αντιμετωπίζουν μαζί καταστάσεις. Η παρέα της Αφροδίτης στο βιβλίο είναι οι συνοδοιπόροι, που μαζί της οδεύουν στον δρόμο προς την ενηλικίωση. - Τέλος, σκοπεύατε από την αρχή να γράψετε για ένα κορίτσι που μεγαλώνει, ή αυτή η ιδέα εξελίχθηκε καθώς εργαζόσασταν στο βιβλίο;
Η απόφαση να γράψω το “20.000 λέξεις για την Αφροδίτη” ήρθε φυσικά καθώς παρακολουθούσα την κόρη μου να μεγαλώνει. Η καθημερινή μου εμπειρία μαζί της λειτουργούσε σαν έμπνευση, όπου κάθε λέξη και πρόταση που προέκυπτε στο μυαλό μου αποτελούσε ένα κομμάτι ενός παζλ. Όταν αυτά τα κομμάτια ενώθηκαν, δημιούργησαν την ολοκληρωμένη ιστορία του βιβλίου, αποτυπώνοντας την εξέλιξη και τις αναπτυξιακές προκλήσεις της προεφηβείας.
