Γράφει η  Νένα Κοκκινάκη

Διαβάζοντας κάποιος εποπτικά το έργο του Δημήτρη Τσινικόπουλου, μελετητή, δοκιμιογράφου, αλλά και διηγηματογράφου και ποιητή, διαπιστώνει ότι ο Νίκος Καζαντζάκης κατέχει δεσπόζουσα θέση. Δε γνωρίζω αν οφείλεται σε σύμπτωση η έκδοση του πολύ ενδιαφέροντος αυτού μελετήματος για τους πνευματικούς πατέρες του Νίκου Καζαντζάκη. Αφορμή για τη συγγραφή του βιβλίου στάθηκε κατά τον συγγραφέα του το γεγονός ότι, ενώ ο Νίκος Καζαντζάκης αναγνωρίζεται από τους μελετητές του ως «θεολογών διανοούμενος» και συγγραφέας «θρησκευτικός», ελάχιστοι έχουν μέχρι σήμερα ασχοληθεί με τους φιλοσοφικούς και μεταφυσικούς προβληματισμούς του. Ό,τι κυρίως απασχολεί τους μελετητές του έργου του είναι η «χριστολογία» του συγγραφέα, η «θρησκευτική εικονοκλασία» του, ο αντιδογματισμός και ο αντικληρικαλισμός του. Κι όμως, ο μυστικισμός που διαπνέει το έργο του έρχεται σε αντίφαση με τον δεδηλωμένο αγνωστικισμό του, σε σημείο που ο ίδιος ο Καζαντζάκης να διερωτάται: «Υπάρχει λοιπόν ένας θρησκευτικός mystique μέσα μου;». Ο Τσινικόπουλος παρουσιάζει στη μελέτη του αυτή ένα πλούσιο πληροφοριακό (και όχι αξιακό, όπως ο ίδιος επισημαίνει) υλικό καλώντας τον αναγνώστη να βγάλει μόνος τα συμπεράσματά του.